หันใจเราไปหาบรรพชน พระวิหาร และพระผู้ช่วยให้รอด

พระเจ้าทรงมอบความรับผิดชอบอันศักดิ์สิทธิ์ให้สมาชิกทุกคนของศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้ายที่จะหันใจลูกหลานไปหาบรรพบุรุษ “นี่แน่ะ เราจะส่งเอลียาห์ผู้เผยพระวจนะมายังเจ้าก่อนวันแห่งพระยาห์เวห์ คือวันที่ใหญ่ยิ่งและน่าสะพรึงกลัวจะมาถึง และท่านผู้นั้นจะทำให้จิตใจของพ่อหันไปหาลูก และจิตใจของลูกหันไปหาพ่อ ไม่อย่างนั้น เราจะมาโจมตีแผ่นดินนั้นด้วยคำสาปแช่ง” (มาลาคี 4:5–6) โจเซฟ สมิธทำให้ข้อเหล่านี้มีความหมายมากขึ้นเมื่อท่านกล่าวว่า “คำว่า หัน ในที่นี้ควรแปลว่า ผูกมัด หรือผนึก” (คำสอนของประธานศาสนจักร: โจเซฟ สมิธ [2007], 472) พระบัญญัตินี้มาพร้อมกับสัญญาเพื่อเป็นพรแก่เราและผูกมัดเราให้เข้าใกล้พระผู้ช่วยให้รอดมากขึ้น

พรอย่างหนึ่งคือปีติ ประธานฮาเวิร์ด ดับเบิลยู. ฮันเตอร์กล่าวว่า “ข้าพเจ้าเรียนรู้ว่าคนที่มีส่วนร่วมในการค้นคว้าประวัติครอบครัวแล้วประกอบศาสนพิธีพระวิหารแทนรายชื่อที่พบจะรู้ถึงปีติมากขึ้นของการได้รับพรทั้งสองส่วน” (Howard W. Hunter, “A Temple-Motivated People,” Ensign, Feb. 1995, 4–5)

งานประวัติครอบครัวจะเป็นพรแก่ลูกหลานของเราเช่นกัน บรูซ ฟีเลอร์ได้สรุปการค้นคว้าเกี่ยวกับความสามารถในการปรับตัวของเด็กในบทความของ New York Times ว่า “ยิ่งเด็กรู้ประวัติครอบครัวมากเท่าไร เด็กยิ่งมีไหวพริบด้านการควบคุมตนเองตลอดชีวิตของพวกเขา มีความภาคภูมิใจในตนเองมากขึ้น และยิ่งเชื่อว่าครอบครัวทำหน้าที่ได้สำเร็จ” การเข้าใจว่าพวกเขามีต้นกำเนิดมาจากที่ใด “กลายเป็นสิ่งคาดหมายเดียวที่ดีที่สุดสำหรับสุขภาพทางอารมณ์และความสุขของเด็ก” (“The Stories That Bind Us,” New York Times, March 15, 2013) สิ่งนี้เป็นพรอันทรงพลังของเรา

ข้าพเจ้าขอแนะนำให้นึกถึงแนวคิดเรียบง่ายสองข้อเมื่อเรานึกถึงความสำคัญของงานพระวิหาร

การรวบรวมอิสราเอลคือพระบัญญัติ ประธานรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสัน ศาสดาพยากรณ์ผู้เป็นที่รักของเราเน้นย้ำอย่างหนักแน่นว่าความรับผิดชอบพิเศษของเราคือช่วยรวบรวมอิสราเอลที่กระจัดกระจายและเตรียมโลกให้พร้อมรับการเสด็จมาครั้งที่สองของพระเยซูคริสต์  ท่านเชื้อเชิญเราให้ช่วยรวบรวมอิสราเอลและกล่าวว่าการรวบรวมนั้นเป็น “สิ่งสำคัญที่สุดที่เกิดขึ้นบนแผ่นดินโลกในปัจจุบัน” (รัสเซลล์ เอ็ม. เนลสันและเวนดี้ ดับเบิลยู. เนลสัน, “ความหวังอิสราเอล” [การให้ข้อคิดทางวิญญาณแก่เยาวชนทั่วโลก, 3 มิถุนายน 2018])

การเชื่อฟังเป็นหลักธรรมแห่งสวรรค์และเมื่อเราเข้าร่วมศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้าย พระเจ้าทรงเชื้อเชิญให้เราเชื่อฟัง “ด้วยสุดพลัง, ความนึกคิด, และพละกำลัง” ของเรา (หลักคำสอนและพันธสัญญา 59:5)  เมื่อเรามีส่วนร่วมในงานพระวิหารและประวัติครอบครัว เรากำลังสนับสนุนศาสดาพยากรณ์ที่มีชีวิตอยู่และพระเจ้าของเรา  ดังที่พระคริสต์ตรัสว่า “ถ้าพวกท่านรักเรา ท่านก็จะประพฤติตามบัญญัติของเรา” (ยอห์น 14:15) เมื่อเราทำดังนั้น เราสามารถวางใจได้ว่าพระเจ้าจะทรงนำและอวยพรเรา  

งานประวัติครอบครัวเป็นวิธีหนึ่งในการให้เกียรติบิดามารดาของเรา ตามพระบัญญัติเรื่องการให้เกียรติบิดามารดาของเรา ข้าพเจ้าขอแนะนำว่าทุกครั้งที่ท่านนึกถึงบรรพชนของท่าน ให้นึกถึงพรและเกียรติที่ท่านสามารถนำมาให้พวกเขาแต่ละคนโดยการทำงานพระวิหารและประวัติครอบครัวแทนพวกเขา  จงรวบรวมเรื่องราวของพวกเขาเพราะทุกคนมีเรื่องเล่า และเรื่องราวเหล่านี้เป็นพรและเสริมสร้างชีวิตเรา  เราจะได้เรียนรู้จากความดีงามและการเสียสละของพวกเขา มรดกอันล้ำค่า และสิ่งที่สืบทอดจากพวกเขา  เมื่อเราให้เกียรติบิดามารดาของเราด้วยการดำเนินชีวิตที่ชอบธรรมและน่าเคารพ เราจะรู้สึกถึงความรักของพวกท่านและได้รับพรมากมายจากการทำตามคำแนะนำของพวกท่าน  เมื่อเราให้เกียรตินามสกุลของเรา เราได้รับอัตลักษณ์จากบรรพชนของเรา และเราจะมอบอัตลักษณ์ให้กับคนรุ่นต่อไปในอนาคต  และเราให้เกียรติบรรพชนของเรามากที่สุดเมื่อเราตรวจสอบให้แน่ใจว่าพวกเขาได้รับพรพระวิหาร

เมื่อเราสวดอ้อนวอนและนึกถึงการหันใจไปหาบรรพชนของเรา พระวิหารและพระผู้ช่วยให้รอด เรารู้ว่าเราอยู่ในการรับใช้ของพระองค์  เอ็ลเดอร์เบดนาร์สอนดังนี้ “การกระทำที่สอดคล้องกับคำสอนของพระผู้ช่วยให้รอดเชื้อเชิญพลังทางวิญญาณเข้ามาในชีวิตเรา—พลังที่จะได้ยินและเอาใจใส่ พลังที่จะเล็งเห็น และพลังที่จะบากบั่น  การเป็นสานุศิษย์ที่อุทิศตนเป็นคำตอบที่ดีที่สุดคำตอบเดียวสำหรับทุกคำถามและทุกการท้าทาย” (เดวิด เอ. เบดนาร์, “บิดามารดาที่ซื่อสัตย์และบุตรธิดาที่ดื้อรั้น” เลียโฮนา, มี.ค. 2014, 16-22)

ข้าพเจ้าขอเป็นพยานว่านี่คืออาณาจักรของพระองค์ และพระประสงค์ของพระองค์คือการทำให้เกิดความเป็นอมตะและชีวิตนิรันดร์ของมนุษย์  ข้าพเจ้ารู้ว่าพระเจ้าทรงพระชนม์และทรงรักเราทุกคน และพระองค์ทรงต้องการให้เรากลับไปหาพระองค์และมีชีวิต  ข้าพเจ้ารักการทำงานพระวิหารและประวัติครอบครัวและรู้ว่างานนี้จะผูกมัดเรากับบรรพบุรุษและทำให้เราเป็นสานุศิษย์ของพระผู้ช่วยให้รอดพระเยซูคริสต์ที่อุทิศตนมากขึ้น